Als sleutels breken
Laatst was het in het nieuws dat de RSA 768 bits encryptie is gebroken. Ooit als lang beschouwde sleutels, met een lange verwachte levensduur, worden voor het verstrijken van die verwachte levensduur al gekraakt. De sleutel van RSA is gebaseerd op een 232 cijferig priemgetal. Naar verwachting zal de eerstvolgende lange sleutel van RSA, met een lengte van 1024 bits, binnen 10 jaar gekraakt zijn. Maar gebruik na 2010 van een dergelijke ‘korte’ sleutel wordt al afgeraden. Respect voor de krakers, maar nu terug naar de business.
Wat voor gevolgen heeft dit voor de opslag van met deze sleutels beveiligd materiaal? Dat is afhankelijk van het belang van de data die je beschermt (broncode, patenten, geheimen, recepten, wat-dan-ook). Als jegeheim ná het verstrijken van de geadviseerde levensduur van de sleutels (of de toegepaste versleuteling) nog steeds geheim moet blijven, kun je twee dingen doen. Het originele bestand opnieuw versleutelen met een cryptografische methode of sleutel die aan de huidige en toekomstige eisen voldoen. Nadeel hiervan is dat het geheim kwetsbaar is op het moment dat het is gedecodeerd en opnieuw versleuteld moet worden. Dit is natuurlijk een zeer tijdelijke situatie.
Of je kunt je versleutelde geheim nog een keer versleutelen met de nieuwe methode. Nadeel hiervan is dat je twee sleutels moet beheren en beide decryptietechnieken beschikbaar moet houden, totdat de geheimhoudingsdatum is verstreken.
Aangezien Johnsons’ wet stelt dat Murphy een optimist was, gaat mijn uitgesproken voorkeur uit naar de eerste optie.
Informatiebeveiliging 
Plaats een reactie